W ostatnich czasach coraz więcej uwagi
przykuwa temat asertywności. Warto zainteresować się tym tematem,
gdyż asertywność sprzyja kształtowaniu równości w stosunkach
międzyludzkich. Dzięki postawie asertywnej możemy bronić własnego
stanowiska bez nadmiernego lęku. Osoba asertywna w sposób swobodny
i szczery wyraża uczucia. Korzysta z własnych praw bez naruszenia
praw innych osób.
Czasy, kiedy o asertywności nie
mówiono głośno przy dzieciach odchodzą powoli w zapomnienie.
Niegdyś bywało tak, że w szkołach nauczyciele hamowali proces
dochodzenia swoich praw. Na pochwałę zasługiwał uczeń cichy,
który nie kwestionował autorytetów. Zachowanie takie wpływało na
jego aktywność zawodową. Pracownik nieasertywny był utwierdzony w
przekonaniu, że przeciętnej jednostce nie wolno było wypowiadać
się w sposób, który spowodowałby zaostrzenie stosunków w firmie.
Zobligowany był do spełnienia rozkazów szefostwa. W ostatnich lat
sytuacja zmieniła się na korzyść pracownika, gdyż mieniły się
prawa pracownika. Dzięki temu ludzie stają się asertywni i nie
boją się mówić ''nie''.
Jak powiedział niegdyś Robert
Browning – angielski poeta i dramatopisarz - '' człowiek jest
coś wart, jeśli zaczyna walkę z samym sobą''.
Przyjrzyjmy się więc asertywności z
bliska....
Osoba asertywna jest świadoma swoich
mocnych stron i słabości. Jest na tyle odważna, że podejmuje
ryzyko spodziewając się popełnienia ewentualnych błędów. Dzięki
temu uczy się mierzyć swoje sukcesy własnymi możliwościami,
które akceptuje. Taka postawa pomaga stawiać sobie realistyczne
cele.
Człowiek asertywny zna swoje prawa,
które wykorzystuje na co dzień w relacjach międzyludzkich.
Możemy tutaj wymienić prawo własnego
zdania, uczuć, emocji. Każdy z nas ma prawo do wypowiadania opinii,
podejmowania własnych decyzji, zmiany zdania. Osoba asertywna zna te
prawa i nie boi się z nich korzystać. Nie boi się mówić
stanowczo ''nie''. Aktywnie szuka tego, czego chce. Jest pewna
swojego zachowania, co znajduje odzwierciedlenie w jej wyglądzie.
Chcąc być asertywnym musimy przede
wszystkim zdecydować,
czego chcemy i czy jest to uczciwe oraz wyraźnie o to prosić. Nie
możemy bać się podejmować ryzyka, musimy być wyciszeni i
odprężeni.
Aby sprawdzić w jakim stopniu jesteśmy
asertywni warto odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:
- Czy zwracasz głośno uwagę, kiedy ktoś jest nieuczciwy?
- Czy podejmowanie decyzji sprawia ci trudności?
- Czy unikasz ludzi lub sytuacji z obawy przed zakłopotaniem?
- Czy niechętnie zabierasz głos w dyskusji?
- Czy wyrażasz to. co czujesz?
- Czy potrafisz otwarcie mówić o swoich uczuciach?
- Czy potrafisz bronić swojego punktu widzenia?
- Czy potrafisz głośno przeprosić za swoje błędy?
- Czy potrafisz poprosić kogoś o pomoc?
- Czy potrafisz powiedzieć ''nie'' niezależnie od tego, czy zranisz tym czyjeś uczucia?
Powyższy kwestionariusz asertywności
pochodzi z ciekawej, moim zdaniem, książki Roberta Alberti i
Michaela Emmonsa ''Asertywność'', którą polecam nie tylko
nastolatkom ale i dorosłym, którym brakuje postawy asertywnej.
Drogi nastolatku wiedz, że bycie
asertywnym ułatwia życie. Warto więc nauczyć się takiej postawy
i sięgać po to, czego chcesz, nie raniąc przy tym innych.
