Przechytrzyć zwyrodnialca

Do napisania tego artykułu zainspirowały mnie ostatnie wydarzenia, jakie miały miejsce w naszym regionie. Chyba każdy z nas słyszał o nagłaśnianej w mediach akcji ''Uwaga Pedofil'', która wzbudziła wiele obaw wśród rodziców dzieci w wieku szkolnym.
O mężczyźnie, który wabił dzieci w celu wykorzystania seksualnego było głośno przez kilka tygodni. Wiele szkół prowadziło w tym czasie apele nawołujące do ostrożności.
Coraz częściej słyszy się o pedofilii w zamkniętych środowiskach, takich jak domy dziecka czy placówki duchowne. Tam właśnie dochodzi do częstych czynów pedofilskich. Właśnie w takich miejscach pedofilia jest niezwykle ciężka do wykrycia. Dlaczego? Wynika to z pewnością z faktu, że w owych środowiskach niemożliwe jest kontrolowanie przez lokalną społeczność.
Oczywiście, nie można generalizować, obwiniając wszystkich duchownych czy opiekunów placówek wychowawczych o czyny pedofilskie.  Warto jednak mieć rękę na pulsie i uświadamiać dziecko, co jest dozwolone, a co nie. Kto może nas dotykać i w jaki sposób. Z dziećmi koniecznie trzeba rozmawiać o zagrożeniach – by wiedziały, jakie zachowanie dorosłych jest podejrzane,  i że takich zdarzeń nie należy ukrywać.
W nawiązaniu do tych wydarzeń, postanowiłam prosić również Was  kochane dzieci i nastolatkowie o więcej czujności a mniej zaufania wobec nieznajomych, gdyż najbardziej skutecznym narzędziem w walce z pedofilią jest właśnie zachowanie czujności oraz jak najwcześniejsza edukacja.
Czym jest pedofilia w oczach nastolatka?

Z pewnością kojarzymy ją z wykorzystaniem seksualnym dziecka, które  nie  potrafi  w  pełni  zrozumieć  oraz udzielić na nią świadomej zgody.
Może zabrzmi to dziwnie, ale wielu rodziców nie chce dopuszczać do siebie myśli, że ich dziecko może zostać skrzywdzone. A co jeśli do tego dojdzie? Moim zdaniem, postawa rodzica, który przejawia niechęć do podejmowania rozmów z dzieckiem na temat wykorzystania seksualnego jest swego rodzaju brakiem umożliwienia mu obrony w razie zagrożenia.
Pamiętamy Drodzy Rodzice, że jeśli dziecko będzie wiedziało, czym jest przemoc seksualna, istnieje większa szansa, że gdy jej doświadczy, powie o niej i nie dopuści, by sytuacja się powtórzyła.
Żyjemy w społeczeństwie, gdzie występuje wiele rodzin nie tolerujących koncepcji przekazywania dziecku wiedzy dotyczącej seksu. Dla mnie to jest niezrozumiała postawa.
Dziecko często podejmuje temat seksu, gdyż dla niego to coś oczywistego. Mądry rodzic znajdzie adekwatną do wieku dziecka odpowiedź, inny zaś zareague zmieszaniem, konsternacją a nawet zmianą tematu.
Taka postawa rodziców utwierdzi dziecko w przekonaniu, że temat seksu jest kwestią, której poruszać nie należy w zaciszu domowym. Zacznie szukać odpowiedzi gdzie indziej. A co jeśli znajdzie ją u boku pedofila?

Starajmy się mówić dzieciom, że:
 są na świecie dorośli, którzy wyrządzają krzywdę,
 nie wolno ufać obcym,
 nie wolno pozwalać obcym na dotykanie,
 nie wolno się oddalać z miejsc sobie znanych,
 nie wolno przyjmować żadnych prezentów od obcych,
nie powinno się nikomu poznanemu w sieci podawać swojego prawdziwego nazwiska, adresu, a nawet maila

Drodzy Rodzice, bądźcie dla dziecka pierwszą linią obrony,  uświadamiajcie je o sygnałach świadczących o pedofilii oraz przygotujcie je do skutecznego odpierania ataków. Niech dziecko zdaje sobie sprawę z tego, że pedofil jest zazwyczaj zbyt sprytny, by stosować wobec ofiary przemoc. Woli raczej stopniowo ją usidlić. Porozmawiajcie o tym z dzieckiem.

Drodzy Nastolatkowi, dla Was również apel!

Z racji tego, że temat pedofilii z pewnością jest Wam już znany, apeluję o więcej odwagi. Nie pozwólcie, by plaga nadużyć seksualnych odebrała Wam odwagę w chwili domniemania lub pewności o czynach pedofilskich wobec bezbronnych dzieci. Reagujcie. Zgłoście sprawę na policji, udajcie się do najbliższego Centrum Pomocy Rodzinie, MOPS-u, szkoły, gdziekoliwek. Liczy się każdy krok zrobiony w kierunku uratowania bezbronnego dziecka. Nie wolno Wam zapominać, że czyny pedofilskie pozostawiają ślad na psychice dziecka do końca życia.
Zachęcam również do skorzystania z pomocy Fundacji Dzieci Niczyje, która uruchomiła stronę internetową www.116111.pl, za pośrednictwem której można anonimowo zadawać pytania przez całą
dobę.

Wartościowe brzydkie kaczątko

Dlaczego coraz więcej młodych ludzi miewa kompleksy, które dotyczą nie tylko wyglądu lecz cech osobowości, charakteru czy nawet preferencji?

Z czego one wynikają i jak wpływają na dalsze losy ?

Kompleksy to nic innego, jak wytwór naszej psychiki, przez który czujemy się brzydcy, niepotrzebni, gorsi a nawet beznadziejni.

Źródłem pojawienia się kompleksów może być również nasza pozycja społeczna i stan portfela.

Przyszło nam żyć w czasach, że gonitwa za pieniądzem, sławą czy zaistnieniem staje się zjawiskiem powszechnym. Osoba, która nie może odnaleźć się w tej rzeczywistości, niejednokrotnie popada w kompleksy.

 

Kompleksy pojawiają się niestety już w wieku nastoletnim. Jeśli nasi rodzice są często niezadowoleni z nas lub wymagają od nas wyników w nauce czy sporcie, których po prostu nie możemy osiągnąć. Także nagminne porównywanie nas w stosunku do innych, negatywnie wpływa na poczucie pewności siebie i samoocenę. Każdy z nas jest jednostką ludzką, która posiada wysoko rozwinięty zmysł obserwacji. Obserwując sukcesy innych ludzi, a nie zawsze zauważamy swoje. Również media przyczyniają się do większej liczby zakompleksionych młodych ludzi. Za ich pośrednictwem dostrzegamy bogatych, szczupłych i pięknych. Właśnie z mediów dowiadujemy się, jak można upodobnić się do „ideału człowieka”, czyli osoby szczupłej, dostatniej i o względnie wysokiej pozycji społecznej. Zaczynamy wierzyć w to, że tylko ''tacy'' mogą być podziwiani.

Ulegając presji mediów, które narzucają nam nierealistyczny wzór kobiety, tracimy pewność siebie, czujemy się gorsze. Taka fascynacja wyidealizowanymi osobami ze show biznesu, które tak naprawdę nie istnieją, pogłębia nasze niskie poczucie wartości i zwiększa kompleksy.

A nie zapominajmy, że to właśnie niska samoocena jest jedną z największych przeszkód w realizowaniu swoich marzeń i rozwoju osobistym. Samoocena stanowi istotną rolę nie tyle w poznawaniu samego siebie, jak w kierowaniu swoim zachowaniem, stosunkach interpersonalnych oraz w realizacji planów i dążeń życiowych. Będąc osobą zakompleksioną powstrzymujemy się przed realizacją marzeń i planów.

Taka postawa jest niezwykle krzywdzącą dla nas, młodych osób, które wkraczają w próg dorosłości. To właśnie kompleksy mogą stać się przyczyną nieznośnego, irracjonalnego bólu. Ukrywanie ich przed otoczeniem, odgrywanie roli „zdobywcy świata”,  udawanie kogoś, kim nie jesteśmy prowadzi do tego, że popadamy w dołek psychiczny.

 

Czyż nie lepiej jest się wygadać i mieć odwagę rzec o swych kompleksach na głos?

Poczujemy się zdecydowanie lepiej, nie będziemy musieli grać, pozbędziemy się drugiego ''ja '',  które nie pozwala nam cieszyć się tym, co mamy.  Ludzie stawiają sobie wysoko poprzeczkę, nie pozwalają sobie na błędy. To jednak na dłuższą metę może okazać się wyniszczające. Koło się wówczas nakręca. Powstaje bowiem kolejny aspekt, który stanie się przyczyną wstydu.

Nie popadajmy więc w kompleksy. Drodzy Nastolatkowie, każdy z nas jest inny. Akceptujmy więc siebie i przyjaciół, takimi jakimi są. Młodość jest zbyt krótka, by tracić ją na zamartwianie się zbędnymi kilogramami czy piegami.

 

Wykolejeni na starcie

Liczba nieletnich lub młodocianych sprawców przestępstwa, którzy podlegają najwyższemu wymiarowi kary wzrasta w naszym kraju w zaskakującym tempie.
Spróbujmy się zastanowić nad czynnikami mogącymi predysponować młode pokolenie Polaków do łamania prawa.
Jednym ze źródeł takich zachowań jest z pewnością rodzina dysfunkcyja czyli taka, która nie zaspokaja potrzeb emocjonalnych dziecka,  nie zapewnia mu bezpieczeństwa. W rodzinie takiej nie występują odpowiednie warunki do prawidłowego rozwoju. Ma to ogromny wpływ na zdrowie psychiczne dziecka.
Warto tutaj wspomnieć o problemie alkoholowym, jaki występuje w rodzinie. Nadużywanie alkoholu przez rodzica jest dla dziecka ważnym predytorem zachowań przestępczych. W rodzinie takiej występuje, poza wrogą atmosferą i nieustannymi konfliktami, również przemoc domowa. Niejednokrotnie się zdarza, że częste kłótnie czy  stosowanie przemocy, doprowadzają nieletniego do podejmowania drastycznych kroków. Często się słyszy o popełnieniu zbrodni przez nieletniego, które w jego oczach jest swego rodzaju odwetem za wieloletnie krzywdy. Ogromny wpływ na psychiczne funkcjonowanie nieletniego ma niewątpliwie fakt, że staje się on świadkiem popełnienia przestępstwa przez rodziców. Można tutaj wymienić m.in molestowanie, wykrzystywanie seksualne, bicie czy znęcanie psychiczne.

Nie ma jednak reguły, kto dopuszcza się łamania prawa.Czy jest to dziecko z rodziny patologicznej, czy rozpieszczony dzieciak dobrze usytuowanych rodziców. Niestety, coraz częściej na komendzie lądują dzieci "z dobrych domów". Wymuszeń, oszustw i przemocy dopuszczają się ci, którym rodzice gwarantują wszystko, oprócz własnego czasu i uwagi.  A niestety to też swego rodzaju dysfunkcja.
Bardzo duży wpływ na kształtowanie się zachowań przestępczych ma również środowisko rówieśnicze. Weźmy za przykład szkołę. To miejsce, w którym młody człowiek nie tylko zdobywa wiedzę, ale uczy się też działać w grupie. Często więc nawiązuje niewłaściwe relacje z innymi. Wiadomo, że stosowanie przemocy czy agresji są nieodłącznym elementem dużych zbiorowisk. Coraz częściej słyszymy bowiem o różnego rodzaju aktach przemocy, które przybierają groźniejsze formy stanowiące zagrożenie dla zdrowia i życia uczniów. W wielu szkołach, poza mobbingiem czy szykanowaniem, dochodzi do gwałtów i zabójstw. Ofiarami są nie tylko uczniowie ale i nauczyciele.  Jakie są przyczyny popełniania przestępstw w środowisku równieśniczym?

Jedną z nich jest z pewnością chęć zwrócenia na siebie uwagi. Młody człowiek, który nie może zaimponować rówieśnikom dobrymi stopniami, osiągnięciami w sporcie, czy markowymi ciuchami, często próbuje zwrócić na siebie uwagę tym, że został zatrzymany przez policję. Innym powodem może być brak autorytetów. Dla wielu nastolatków autorytetem nie są już rodzice, ani nauczyciele. Szukają ich wśród rówieśników, którzy potrafią szybko, często w sposób niezgodny z prawem zarobić pieniądze, albo po prostu stosują wobec innych przemoc. 
Drodzy Nastolatkowie, zgodnie z przepisami za popełnienie przestępstwa może ponieść odpowiedzialność już 15-latek. Młodsi odpowiadają zgodnie z ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich. Gdy osoba małoletnia dopuściła się zbrodni wtedy nie można wobec niej stosować „taryfy ulgowej”. Odpowiada ona jak dorosły za swoje czyny.
Zachęcam do chwili refleksji, czy warto rozpocząć swój start w dorosłość od bycia przestępcą?
Jak żyć ze świadomością, że się to zrobiło ?
Niezależnie od tego, czy jesteś ofiarą, czy świadkiem przestępstwa, skontaktuj się z Policją w możliwie krótkim czasie. Nie daj się zastraszać i manipulować. Nie zapominaj, że Policja, obok sądu rodzinnego jest organem uprawnionym do przyjęcia zawiadomienia o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego. To właśnie Policja zbiera i utrwala wszelkie dowody, jak i dokonuje ujęcia nieletniego.
Możesz również zwrócić się do dyrektora szkoły, pedagoga czy ośrodka opieki społecznej.
Nie bądź z tym sam!