Inteligencja
emocjonalna kształtowana jest już w dzieciństwie. To wtedy uczymy
się sposobów radzenia sobie z emocjami. Wiek dojrzewania jest na
tyle skomplikowanym etapem w życiu nastolatka, że często dochodzi
w nim do wielu zaburzeń emocjonalnych.
Za
prawidłowy rozwój emocjonalny nastolatka odpowiedzialni są jego
rodzice i opiekunowie. To oni powinni wiedzieć, że zarówno surowe,
jak i pobłażliwe wychowanie, źle wpływają na wychowanie. W
wychowaniu dziecka nie powinno się przejawiać żadnych skrajności.
Nastolatek wychowany w zupełnej swobodzie nigdy nie pozna granic
przyzwoitości. Ten zaś wychowany w restrykcyjnych warunkach stanie
się człowiekiem zamkniętym w sobie. Zarówno pierwszy przykład
jak i drugi może przynieść przykre konsekwencje w dalszym życiu
młodego człowieka. Sztuką dobrego wychowywania jest niewątpliwie
znalezienie równowagi.
Często
jest tak, że wszelkiego rodzaju zaburzenia emocjonalne nastolatka
kojarzymy z pewną patologią, jaka się wykształciła wokół jego
osoby. Nic bardziej mylnego. Również w kochającej się rodzinie,
gdzie występują odpowiednie warunki ekonomiczne, spotkać możemy
dziecko z zaburzeniami emocjonalnymi. Często wynika to z
nadopiekuńczości, która przyczynia się do braku stabilności
emocjonalnej dziecka. W wyniku takiej postawy rodziców, dziecko uczy
się szantażu emocjonalnego.
Bardzo
popularnym zaburzeniem emocjonalnym, który warto poznać jest tak
zwana fobia szkolna, z którą zmaga się coraz więcej dzieci.
Objawy tego rodzaju zaburzenia często mają wymiar fizyczny. Dziecko
odczuwa typowe objawy somatyczne, do których zaliczyć możemy
poranne biegunki, bóle brzucha czy mdłości. Często dochodzi do
duszności oraz kołatania serca.
Fobia
szkolna jest objawem zaburzeń nerwicowych. Aby z nią wygrać musimy
poznać tak zwany rodzaj czynnika lękotwórczego, czyli źródło
problemu. Może to być presja kolegów szkolnych czy też
nieumiejętność dostosowania się do nowych warunków. Powodów
fobii szkolnej może być wiele.
Przyczyna
fobii szkolnej zawarta jest często w niewłaściwych relacjach
rodzic – dziecko. Przykładem może być nadmierna opiekuńczość
ze strony matki - chłód emocjonalny ojca. Dziecko wychowywane w
takich warunkach podświadomie boi się rozłąki z matką. Nie jest
dla niego problemem przebywanie w szkole, lecz przebywanie bez mamy.
Fobia szkolna, która z kolei dotyka młodzież spowodowana jest w
zasadzie innymi czynnikami. Może to być wspomniana już presja,
mobbing jak również przerodzenie się fobii szkolnej w tę
społeczną, która charakteryzuje się z kolei strachem i lękiem
przed pewnymi sytuacjami społecznymi. Przykładem może być
pojawienie się fobii u nastolatka, który zmienia szkołę.
Nastolatek ten boi się sytuacji, w których ludzie będą obserwować
i oceniać jego zachowanie i wygląd.
Zlekceważona
fobia może uniemożliwiać kontynuowanie nauki szkolnej,
zastosowanie zaś bezpodstawnych kar i przymusu do nauki nasilić
objawy.
Fobię
szkolną należy leczyć przede wszystkim psychologiczne ale również
farmakologicznie. Nieleczona fobia szkolna na pewno odbije się
niekorzystnie na nastolatku w przyszłości. Jako dorosły już
człowiek będzie unikał sytuacji społecznych do tego stopnia, że
utrudni sobie życie. Zawsze będzie pozostawał w tyle, w obawie
przed krytyką. Nawet najbardziej inteligentny i wartościowy
człowiek, który boryka się z fobią społeczną nigdy nie będzie
czuł się szczęśliwy i spełniony.
W
leczeniu fobii na pewno ważna jest więc zmiana sposobu myślenia o
różnych sytuacjach społecznych, dlatego pomoc psychologiczna jest
jak najbardziej konieczna.
Jeśli
więc zauważymy, że któryś z naszych kolegów czy koleżanek ma
problemy wskazujące na fobię reagujmy, namówmy go na szczerą
rozmowę ze specjalistą.