Fobia szkolna

Inteligencja emocjonalna kształtowana jest już w dzieciństwie. To wtedy uczymy się sposobów radzenia sobie z emocjami. Wiek dojrzewania jest na tyle skomplikowanym etapem w życiu nastolatka, że często dochodzi w nim do wielu zaburzeń emocjonalnych.

Za prawidłowy rozwój emocjonalny nastolatka odpowiedzialni są jego rodzice i opiekunowie. To oni powinni wiedzieć, że zarówno surowe, jak i pobłażliwe wychowanie, źle wpływają na wychowanie. W wychowaniu dziecka nie powinno się przejawiać żadnych skrajności. Nastolatek wychowany w zupełnej swobodzie nigdy nie pozna granic przyzwoitości. Ten zaś wychowany w restrykcyjnych warunkach stanie się człowiekiem zamkniętym w sobie. Zarówno pierwszy przykład jak i drugi może przynieść przykre konsekwencje w dalszym życiu młodego człowieka. Sztuką dobrego wychowywania jest niewątpliwie znalezienie równowagi.

Często jest tak, że wszelkiego rodzaju zaburzenia emocjonalne nastolatka kojarzymy z pewną patologią, jaka się wykształciła wokół jego osoby. Nic bardziej mylnego. Również w kochającej się rodzinie, gdzie występują odpowiednie warunki ekonomiczne, spotkać możemy dziecko z zaburzeniami emocjonalnymi. Często wynika to z nadopiekuńczości, która przyczynia się do braku stabilności emocjonalnej dziecka. W wyniku takiej postawy rodziców, dziecko uczy się szantażu emocjonalnego.

Bardzo popularnym zaburzeniem emocjonalnym, który warto poznać jest tak zwana fobia szkolna, z którą zmaga się coraz więcej dzieci. Objawy tego rodzaju zaburzenia często mają wymiar fizyczny. Dziecko odczuwa typowe objawy somatyczne, do których zaliczyć możemy poranne biegunki, bóle brzucha czy mdłości. Często dochodzi do duszności oraz kołatania serca.

Fobia szkolna jest objawem zaburzeń nerwicowych. Aby z nią wygrać musimy poznać tak zwany rodzaj czynnika lękotwórczego, czyli źródło problemu. Może to być presja kolegów szkolnych czy też nieumiejętność dostosowania się do nowych warunków. Powodów fobii szkolnej może być wiele.

Przyczyna fobii szkolnej zawarta jest często w niewłaściwych relacjach rodzic – dziecko. Przykładem może być nadmierna opiekuńczość ze strony matki - chłód emocjonalny ojca. Dziecko wychowywane w takich warunkach podświadomie boi się rozłąki z matką. Nie jest dla niego problemem przebywanie w szkole, lecz przebywanie bez mamy. 

Fobia szkolna, która z kolei dotyka młodzież spowodowana jest w zasadzie innymi czynnikami. Może to być wspomniana już presja, mobbing jak również przerodzenie się fobii szkolnej w tę społeczną, która charakteryzuje się z kolei strachem i lękiem przed pewnymi sytuacjami społecznymi. Przykładem może być pojawienie się fobii u nastolatka, który zmienia szkołę. Nastolatek ten boi się sytuacji, w których ludzie będą obserwować i oceniać jego zachowanie i wygląd.

Zlekceważona fobia może uniemożliwiać kontynuowanie nauki szkolnej, zastosowanie zaś bezpodstawnych kar i przymusu do nauki nasilić objawy.

Fobię szkolną należy leczyć przede wszystkim psychologiczne ale również farmakologicznie. Nieleczona fobia szkolna na pewno odbije się niekorzystnie na nastolatku w przyszłości. Jako dorosły już człowiek będzie unikał sytuacji społecznych do tego stopnia, że utrudni sobie życie. Zawsze będzie pozostawał w tyle, w obawie przed krytyką. Nawet najbardziej inteligentny i wartościowy człowiek, który boryka się z fobią społeczną nigdy nie będzie czuł się szczęśliwy i spełniony.

W leczeniu fobii na pewno ważna jest więc zmiana sposobu myślenia o różnych sytuacjach społecznych, dlatego pomoc psychologiczna jest jak najbardziej konieczna.

Jeśli więc zauważymy, że któryś z naszych kolegów czy koleżanek ma problemy wskazujące na fobię reagujmy, namówmy go na szczerą rozmowę ze specjalistą.