Nie zawsze są to sieroty. Często to dzieciaki mające oboje rodziców i dom rodzinny. Niestety, dzieci te wychowują się na ulicy. Przyjęło się nawet sformułowanie, że ‘’ moje dziecko gubi się na ulicy’’. Nic bardziej mylnego! Owszem, ono zgubiło się ale w swoim rodzinnym domu, gdyż w rzeczywistości ta strata zaczyna się w jego domu. Domu, w którym nie ma ojca, a matka ciągle się martwi, domu z mnóstwem niespełnionych potrzeb i porzuconych frustracji. Nastolatki wyrywają się z domu po okresie dziecięcego odosobnienia. Porzucają miłość, która nie wiedziała, jak ich kształcić, prowadzić i pomagać.
Nie każdy dzieciak ulicy kończy źle, choć z pewnością dla każdego jest to szkoła życia i ogromna walka o przetrwanie.
Zapraszam do zapoznania się z wpisem Pawła, który w ostatnim artykule przedstawił nam swoją trudną historię walki z alkoholem. Tym razem chciałby nam przybliżyć temat dzieci z ulicy. Temat jakże mu bliski….
Dzieci ulicy czyli dzieci, które mają rodziców, dom, uczęszczają do szkoły. Z pozoru dzieci takie jak pozostałe. A jednak…Często są to dzieci, które zmagają się na co dzień z problemami rodzinnymi takimi jak alkoholizm rodziców, brak akceptacji i wsparcia. Takie dzieci często wybierają swoją drogę życia na ulicy. Śmiało mogę powiedzieć, że są do tego zmuszone. Zamiast słuchać awantur, przyglądać się niekończącym libacjom alkoholowym, wolą iść na ulicę. Tam czują się bezpieczniej. Na ulicy uczą się jak zarobić na jedzenie, którego w domu zazwyczaj brakuje. Bywa i tak, że muszą kombinować pieniądze, żeby rodzice mogli kupić alkohol. Robią to dla świętego spokoju, byle tylko w domu był spokój, bo bez alkoholu jest to niemożliwe.
‘’Kiedy ojciec jest na głodzie wtedy bije matkę. Chcąc tego uniknąć, trzeba mu zorganizować alkohol. ‘’
Sposobów na zdobycie pieniędzy jest mnóstwo. Zazwyczaj jest to pomaganie starszym w zamian za pieniążki. Często są to drobne kradzieże jedzenia w sklepach, zdarzają się kradzieże dla rodziców – alkoholu. Wiele dzieci ulicy decyduje się na trudniejszy tor. Wchodzą w tak zwany gangsterski świat a więc handel narkotykami, pobycia z kradzieżą. Często wchodzą w świat pseudokibiców. Wielu tych dzieciaków zajmuje się kradzieżą samochodów. Ich życie na ulicy nie kończy się happy endem. Często trafiają do poprawczaków lub więzienia. Wielu z nich umiera.
Wśród dzieci ulicy są też ci wybrańcy, którzy mimo iż mieli trudny start życiowy mogą być z siebie dumni, gdyż ulica nauczyła ich jak być twardym. Są to ludzie twardo stąpający po ziemi, niestety pozbawieni wiary w ludzi, gdyż tracą zaufanie do innych. Dlaczego? W głowie zostają im słowa: z niego nic nie będzie, on do niczego w życiu nie dojdzie, jaki ojciec taki syn…
Ta etykieta ‘’ dziecka ulicy’’ zostaje z nim do końca życia.
Niestety jest to błędne rozumowanie, gdyż wiele z tych dzieci staje się wartościowymi ludźmi. To osoby o wielkim sercu, bardzo wyrozumiałe i empatyczne.
Dlatego tutaj mój apel do Was Nastolatkowie.
Nie przekreślajcie takich dzieci, nie oceniajcie, starajcie się zrozumieć. Często to tylko ich maska, którą zakładają, by przetrwać….
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentarzy, za które dziękuję