Czerwona kokardka

Niniejszym artykułem chciałabym zachęcić młode pokolenie do refleksji na temat zagrożenia AIDS, a tym samym podejmowania bezpiecznych zachowań.

Jestem absolwentką studiów magisterskich na kierunku zarządzanie i inżynieria produkcji, o specjalności zarządzanie jakością.

Tematem mojej pracy magisterskiej był system zarządzania jakością w służbie zdrowia. W napisaniu pracy pomogła mi nie tylko zdobyta wiedza, zgromadzona literatura ale przede wszystkim badania pacjentów i personelu medycznego. Jedno z pytań mojej ankiety dotyczyło pojmowania jakości w placówkach zdrowia. To, co utwierdziło mnie w przekonaniu to fakt, że zdecydowany odsetek ludzi kładzie szczególny nacisk na bezpieczeństwo podczas badań lekarskich, zabiegów czy szczepień. Wielokrotnie usłyszałam, że pacjenci boją się zakażenia wirusem HIV.

Na pewno warto zainteresować się tym tematem. Dlaczego do tego zachęcam?

Mimo upływu czasu i zmiany mentalności nadal boimy się kontaktu z chorymi, zapominając że choroba ta może dotyczyć nas samych, a nie tylko innych ludzi. Z roku na rok dochodzi do tysięcy nowych zakażeń i wiele osób żyjących z HIV nie jest tego świadomych.

Czym tak naprawdę jest AIDS? Choroba ta oznacza zespół nabytego upośledzenia odporności. Cały świat określa tą chorobę nazwą AIDS, poza Francją, w której często słyszymy jej odmienną nazwę o brzmieniu SIDA. Już z samej nazwy wynika, że objawy AIDS spowodowane są uszkodzeniami układu immunologicznego.

Etapy rozwoju AIDS

Wyróżniamy kilka etapów rozwoju AIDS. Są to :

• okres bezobjawowy
• okres wstępnych objawów
• okres pełnoobjawowy

Na samym początku zakażenia się wirusem HIV żadne objawy nie są zauważalne ani odczuwalne. Jest to tak zwana pierwotna infekcja HIV. Gdy organizm zakażonej osoby zaczyna walczyć z wirusem i wytwarza przeciwciała przeciwko niemu, możemy mówić o pierwszych objawach zakażenia. Objawami najczęściej występującymi są wtedy:

• bóle głowy
• bóle mięśni
• nabrzmienie węzłów chłonnych
• inne, podobne do grypy objawy

Po tym okresie następuje tak zwana cisza. Jednakże ilość limfocytów nadal spada, a nasz układ immunologiczny jest coraz słabszy. Kolejne, bardziej radykalne symptomy, które świadczą o wyniszczeniu naszego układu odpornościowego to:

• niewyjaśnione uczucie ogromnego zmęczenia
• znaczny spadek wagi
• obfite poty- zwłaszcza w nocy
• powracająca wysoka temperatura ciała
• suchy kaszel
• powiększenie wszystkich węzłów chłonnych
• białe krostki na języku
• uporczywa trwająca kilka tygodni biegunka

Drogi szerzenia się AIDS

Zgodnie z badaniami wirus HIV znajduje się w:

• krwi
• spermie
• łzach
• ślinie
• moczu
• mleku matki
• płynie mózgowo-rdzeniowym

Jednakże, badania donoszą, że przenoszenie zakażenia odbywa się głównie od osoby zakażonej na osobę zdrową przez krew i spermę. Aby zakazić się podczas pocałunku, potrzebowalibyśmy pół litra śliny. Tak więc w tej kwestii ryzyko zakażenia jest znikome.

Do zakażeń dochodzi najczęściej, gdy wirus zawarty w krwi lub spermie osoby chorej lub też nosiciela HIV dostanie się do krwi osoby zdrowej. Najczęściej dochodzi do tego poprzez:

• otarty naskórek
• nadżerki
• uszkodzenia skóry
• pęknięte błony śluzowe

Czym nie można się zarazić?

Nie ulega wątpliwości, że nie zarazimy się przez zwykłe podanie zdrowej dłoni, używanie wspólnego czystego sedesu, używanie wspólnych naczyń stołowych, czy też w wyniku naturalnego kontaktu z chorym – autobus, szkoła.

Na co zwracać szczególną uwagę?

• Nie używajmy cudzych szczoteczek do zębów, maszynek do golenia, grzebieni, szczotek, oraz innych przedmiotów, które mogą być skażone krwią
• Nie szukajmy przypadkowych kontaktów seksualnych, a jeśli już je posiadamy pamiętajmy o szczególnej ochronie – zakładajmy prezerwatywy
• Bądźmy wierni i tego samego żądajmy od swego partnera
• Nie ulegajmy narkotykom
• Bądźmy czujni podczas pobierania krwi – strzykawki i igły muszą być nowe.

Przyglądając się społecznym aspektom AIDS można zauważyć, że postawy społeczeństwa wobec tej choroby mają różne oblicza: od przychylnych, współczujących, aż do nienawistnych, wrogich i odrzucających. Uważam, że człowiek dotknięty tą chorobą nie potrzebuje współczucia, nie zasłużył też na pogardę.